Zasady dotyczące różnych środków transportu:
EXW – Ex Works (nazwane miejsce dostawy):
EXW jest często stosowane w początkowych ofertach cenowych, w których nie uwzględnia się żadnych dodatkowych kosztów. Zgodnie z EXW, sprzedawca udostępnia towar w swojej siedzibie lub innym wyznaczonym miejscu (fabryce, magazynie itp.). Sprzedawca nie ponosi odpowiedzialności za załadunek towaru na pojazd odbiorczy ani za obsługę odprawy celnej eksportowej.
FCA – Free Carrier (podane miejsce dostawy):
FCA może mieć dwa różne znaczenia, każde z nich charakteryzujące się różnym poziomem ryzyka i kosztów dla obu stron:
• FCA (a):Używane, gdy sprzedawca dostarcza towar do wyznaczonej lokalizacji (siedziby sprzedawcy) po dokonaniu odprawy celnej eksportowej.
• FCA (b):Używane, gdy sprzedawca dostarcza towar w wyznaczone miejsce (inne niż do siedziby sprzedawcy) po dokonaniu odprawy celnej eksportowej.
W obu przypadkach towar może zostać przekazany przewoźnikowi wskazanemu przez kupującego lub innej stronie wskazanej przez kupującego.
CPT – Przewóz opłacony do (oznaczone miejsce przeznaczenia):
Zgodnie z CPT sprzedawca pokrywa koszt transportu towaru do uzgodnionego miejsca przeznaczenia.
CIP – Przewóz i ubezpieczenie opłacone do (podane miejsce przeznaczenia):
Podobne do CPT, ale kluczowa różnica polega na tym, że sprzedawca musi wykupić minimalne ubezpieczenie towarów na czas transportu.
DAP – Dostarczone do miejsca (podane miejsce przeznaczenia):
Towar uznaje się za dostarczony z chwilą dotarcia do uzgodnionego miejsca przeznaczenia, gotowy do rozładunku i pozostawienia do dyspozycji kupującego. W ramach DAP, sprzedawca ponosi wszelkie ryzyko związane z dostarczeniem towaru do wskazanej lokalizacji.
DPU – Dostarczone do miejsca rozładunku (podane miejsce przeznaczenia):
Zgodnie z tym warunkiem, sprzedawca musi dostarczyć i rozładować towar w wyznaczonym miejscu. Sprzedawca ponosi odpowiedzialność za wszelkie koszty transportu, w tym cła eksportowe, fracht, rozładunek w porcie przeznaczenia przez głównego przewoźnika oraz wszelkie opłaty portowe. Sprzedawca ponosi również wszelkie ryzyko do momentu dotarcia towaru do miejsca przeznaczenia.
DDP – Dostarczone, cło opłacone (podane miejsce przeznaczenia):
Sprzedawca jest odpowiedzialny za dostarczenie towaru do wskazanego miejsca w kraju lub regionie kupującego, pokrywając wszelkie koszty, w tym cła importowe i podatki. Sprzedawca nie jest jednak odpowiedzialny za rozładunek towaru.
Zasady transportu morskiego i śródlądowego:
FAS – Free Alongside Ship (oznaczony port załadunku)
Sprzedawca wypełnia swoje zobowiązanie dostawy z chwilą umieszczenia towaru na wskazanym przez kupującego statku w uzgodnionym porcie załadunku (np. w doku lub barce). W tym momencie ryzyko utraty lub uszkodzenia przechodzi na kupującego, który od tego momentu ponosi wszelkie koszty.
FOB – Free On Board (oznaczony port załadunku)
Sprzedawca dostarcza towar, ładując go na statek wskazany przez kupującego w określonym porcie załadunku lub zabezpieczając w ten sposób towar już dostarczony. Ryzyko utraty lub uszkodzenia przechodzi na kupującego z chwilą załadunku towaru na statek, a kupujący ponosi wszelkie koszty od tego momentu.
CFR – Koszt i fracht (podany port przeznaczenia)
Sprzedawca dostarcza towar po załadunku na statek. Ryzyko utraty lub uszkodzenia przechodzi na sprzedawcę w tym momencie. Sprzedawca musi jednak zorganizować transport do uzgodnionego portu przeznaczenia oraz pokryć niezbędne koszty i fracht.
CIF – Koszt, ubezpieczenie i fracht (podany port przeznaczenia)
Podobnie jak w przypadku CFR, ale oprócz zorganizowania transportu, sprzedawca musi również wykupić dla kupującego minimalne ubezpieczenie od ryzyka utraty lub uszkodzenia podczas transportu.
Czas publikacji: 26 marca 2025 r.